ΓΚΑΛΒΕΣΤΟΝ. ΤΕΞΑΣ. Γκάλβεστον, ένα νησί του Τέξας που καλωσόρισε πολλούς Ελληνες ναυτικούς από τις αρχές του 1900. Οι πρώτοι Ελληνες μετανάστες που έφτασαν στο Γκάλβεστον προσκύνησαν μαζί με τους Σέρβους και τους Ρώσους στην ορθόδοξη εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Αυτοί οι γενναίοι άνθρωποι επρόκειτο να γίνουν ο πυρήνας της σημερινής εκκλησίας της Κοίμησης της Θεοτόκου, με το θάρρος όχι μόνο να έρθουν σε μια νέα γη, αλλά με την αφοσίωση στην πίστη και τις υψηλές ελπίδες για το μέλλον να επιβιώσουν παρ’ όλα τα προβλήματα που αντιμετώπισαν εκείνα τα δύσκολα πρώτα χρόνια στο ξένο έδαφος. Πρέπει να θυμόμαστε ότι εκείνα τα χρόνια πολλοί από αυτούς τους άνδρες ήταν άγαμοι, χωρίς κοινωνικούς οργανισμούς ανοιχτούς σε ξένους, και εξαρτημένοι από περιοδεύοντες Ελληνες ιερείς για τις θρησκευτικές τους ανάγκες. Οταν η ελληνική κοινότητα της περιοχής αποφάσισε να ιδρύσει τη δική της εκκλησία το 1933, έγινε η πρώτη γενική συνέλευση και σε αυτή την ιστορική συνάντηση επιλέχθηκε το όνομα Κοίμηση της Θεοτόκου. Φέτος, 12 με 13 Οκτωβρίου η εκκλησία γιόρτασε το 40ό Ελληνικό Φεστιβάλ της, που διοργανώνεται κάθε χρόνο με σκοπό την οικονομική ενίσχυση της ενορίας. Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ήταν ένα επιτυχημένο φεστιβάλ, με πολλούς επισκέπτες, κάτι που εγγυάται την συνέχεια της ενορίας.

Στον κλειστό χώρο του πολιτιστικού κέντρου που χτίστηκε το 1955 προσφέρθηκε ελληνικό φαγητό και γλυκίσματα φτιαγμένα από τα μέλη της κοινότητας, προϊόντα, κοσμήματα και λάδι από την Ελλάδα και στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας μουσική και τραπέζια για όλους τους επισκέπτες. Κατά τη Θεία Λειτουργία, ο πατέρας Στέλιος Σιταράς καλωσόρισε τους επισκέπτες και έκανε αναφορά στην ιστορία της ελληνικής κοινότητας και τον κόπο που καταβάλλουν τα μέλη της για να πραγματοποιείται το φεστιβάλ κάθε χρόνο. Η ελληνική κοινότητα του Γκάλβεστον απαριθμούσε κάποτε περισσότερες από 100 οικογένειες. Δυστυχώς, οι τεράστιες καταστροφές μέσα στα χρόνια από τους τυφώνες, ειδικότερα αυτόν του 2008, είχε ως αποτέλεσμα πολλοί να χάσουν τις περιουσίες τους και να αναγκαστούν να μετακομίσουν, μιας και η περιοχή δεν έχει σταματήσει να πλήττεται από ακραία καιρικά φαινόμενα μέχρι και σήμερα.